Babaanne, 93 yaşındaydı. Çok şey görmüş geçirmişti. Unuttuğundan değil, Travmalarından dolayı bir türlü sonu gelmezdi, Hep yarım kalırdı hikayeleri. Son zamanlarda sağlık sorunları yaşıyordu. Olan rahatsızlıklarından en önemlisi Nefes almakta zorlanıyordu. Dünya covid-19 ile savaşıyordu. İnsanlık hergün yüzlerce insanını kaybediyordu. O da Covid’ e yakalanmaktan kurtulamadı. Hastanede iki gün tek kişilik odada yattı, Fenalaştı. Yoğun bakıma alındı. Entübeye bağlandı Üçüncü günün saat 23.45 inde hayata veda etti. Morga kaldırıldı. * Ertesi gün Torunu morg’a girdi., Babaannesini yıkamak istedi. Müsaade edilmedi. Tüm işlemler yapıldıktan sonra ancak babaannesini son bir defa gördü. Ağlamaktan gözleri şişti. * Hazırlıklar tamamlandı. Cenaze namazı camide kılınmadı. Çünkü Covid’linin namazının camide kılınması yasaklanmıştı. * Olan cemaatle beraber mezarlığa geldi. Namazı yakından takip etti. Defin törenine katıldı. Küregi eline aldı. Herkes gibi oda babaannesi için iki kürek toprak attı. * Daha önce, Ne ölü, Ne mezar, Ne def’in töreni hiçbirini görmemişti. İlk kez gördü. * Anneannesi huzurevinde kalıyordu. Annesi, teyzesi, kendisi hep birlikte huzurevine ziyarete gittiler. Hep birlikte resim çektirdiler. * Babaannnesini anlattı anneannesine, Dünürünün öldüğü söyledi. Anneannesi üzüldü. 30 saniye sonra anneanne “Huriser hanım ne yapıyor” diye sordu. * Eve geldi Facebook’una şunları yazdı. * Hikaye de kalmasın istedim... Kaçımız hala büyüklerimizin elini , o sabun kokan yanaklarını koklayarak öpme şansına sahibiz ki ? Kaybettikçe insan daha bir anlıyor neye sahip olduğunu, yetmeyecek gibi geliyor acımasız zaman... Dünürünün vefatını haber verdik anneanneme bugün..., Geçmiş olsun, neden öldü ki çok üzüldüm diyor, gözleri doluyor, iç çekiyor, 30 saniye sonra ee Huriser hanım napıyor diyor... Yaşlılık çok zor... Allahım sana sağlıklı ömürler versin anneannem...