Dilsizlik değildir "suskunluk", Çok şey anlatır, anlayana. Kelimelerin anlatamadıklarını haykırır aslında. Bir kaçış değildir suskunluk, Bir bakıştan çok daha fazlasıdır. Sessiz çığlıkların bir adım ötesidir. Hayata olan öfke, insanlara olan kırgınlık Ve daha nicesi saklıdır sükunetin içinde. Hayata ve kadere rest çekmenin "asil" halidir. *** Felaketler bitmek bilmedi, hala da bilmiyor. Son günlerde hepimizi bir suskunluk aldı, aydınlık günler beklerken kapkara günlere uyandık, daha da uyanacağız görünüyor. Yine de umutla sarılıyoruz yaşamaya. Ayakta kalmak için çaba sarf ediyoruz. Yeni doğan her gün bir umut olsun diye dualar ediyoruz. Hayat şartları acımasızlığı bizleri giderek yoksullaştırdı. Maalesef hayat, bizlere “Adil” davranmıyor. Yaşam savaşı bizleri çook yoruyor. Toplumda enflasyonist baskıyı en fazla hisseden kesim bizler olduk. Gelen zamlarla belimiz bükülmedi, kırıldı. Artık yorulduk, savaşmaktan bıktık. Her geçen gün sırtımıza daha fazla yük biner oldu. Yükün altında ezildik, tükendik, bittik. Ama gören, anlayan, sesimizi duyan yok. Çaresizce gelen yaşamsal zorlukları sindirmeye çalışıyoruz. Hayatımızı kısıtlamaya giden biz, tasarrufu yapan hep bizler oluyoruz. Bizleri anlayan yok. Duyan yok! Velhasıl yaşama ayak uydurup, geçinmeye çalışıyoruz. *** Yaşanamaz hale gelen gezegenimizde yaşam savaşımız giderek zorlaşsa da, yine de umutla güzel ve yaşanabilir yarınlara uyanmak istiyoruz. Kalbimizden geçen güzel günlerin gerçek olması dileğimle, esen kalın.