Evlatlarımız, can parelerimiz. Hayatımızın anlamları, canımızı adadığımız varlıklarımız. Onları büyütmek, yetiştirmek, okutmak için yaptığımız fedakarlıkların haddi hesabı yoktur. Her anne-baba çocuğuna iyi bir gelecek vermek ve onu en iyi yerlerde görmek için çabalar durur. Yavrularımıza yeterince zaman ayırıp, gerekli disiplini verirsek, iyi bireyler olarak yetişmelerini sağlamış oluruz. Çocuğumuzun yaşı gereği olarak gösterdiği davranışları anne-baba olarak bilmek ve hangi dönemlerde nasıl davranacağının bilincinde olmak, çocuklarımıza haksız davranışlarımızı önler. Eğitimin verimli olması için çocuklarımızla iyi bir diyalog kurmalı, sağlıklı bir ortam sağlamalı ve çocuğu çocuk olarak kabul etmeli, büyükler gibi davranmasını beklememeliyiz. *** Bazı ailelerde sıkı bir disiplin uygulanır. Çocuklarını tasarladıkları ve düşündükleri gibi yetiştirmek için üzerlerinde sıkı bir denetim kurarlar. Çocuğun en küçük hatası affedilmez, çocuk anne babaya karşı gelemez ve hiç itiraz hakkı olamaz. Bu ailelerde ne pahasına olursa olsun, çocuk yola getirilme düşüncesi ağırlıkta olur. Ceza ise daima ön plandadır. Bazı ailelerde ise disiplin yok denecek kadar azdır. Çocuğa sayısız imkanlar tanınır, nerede konuşacağı, nerede duracağı öğretilmez, doğru ve yanlışı bilmez. Her türlü taviz verilen bu çocuklar,  şımarık, bencil ve sorumsuz bir birey olarak karşımıza çıkar. Çözümmüş gibi görüp de uyguladığımız iki farklı davranışların, yanlış uygulama olduğunu ileriki günlerde tanıklık edeceğimizi ve  yüzümüze tokat gibi çarpacağını unutmayalım. *** Çocuklarımızı bir birey olarak kabul etmeli, her dediklerini değil, uygun olanı yapmalı, disiplininde ortasını bulmalıyız. Söz verince yerine getirmeli. Onları dinlemeli, fikirlerine önem vermeli, güzel bir dille doğru ve yanlışı öğretmeliyiz. Ne boş bırakmalı ne de çok sıkmalıyız. Orta yolu bulmak her zaman iyidir. Mutlu çocuk, mutlu gelecek demektir. İşi yetirilmiş, eğitilmiş çocuklar güzel yarınlar demektir. Sağlıklı ve güzel günler hepimizin olsun.