Her hafta ayrı olsa da, her haftanın oyununu ve sonucunu yeri geldiğinde, varsa bağlantıları, bir önceki haftaya bağlamayı, konunun bütünlüğü açısından seviyorum. Geçen hafta Montella, Malatya maçının sonucunu “mental düşüşe” bağlamıştı. Doğru bir tespitti ama tek başına buna bağlamakta doğru değildi. Diğer bir sebepte; takımlar Demirspor’un oyun sistemini çözmüş olmasıydı. Sivas maçında da devam etti. Burada, biraz da buna değinmekte fayda var. Geçen hafta Malatya, bu hafta da Sivas maçında görüldü ki özellikle Sivas takımı, Demirspor geriden çıkarken orta alandaki oyuncularımızla topu çok az buluşturdu. Orta alanda topla buluşamayan Demirspor, mecburen defanstan kanatlara yaptığı pas transferleriyle topu ileriye taşımayı denedi. Geçen hafta Malatya, bu hafta da Sivas, diğer tedbirlerini de başarıyla uyguladılar. Birincisi etapta topun açıktakilere gelmesini de engellediler. İkincisi de, topun Yunus ve Vargas’a ulaştığında, bu oyunculara geniş alan bırakmayarak, mecburen geri pasına zorladılar. Başarısız pas trafiği ve oyundaki düşüş; Demirspor’u diğer maçlardan ayıran tarafı da, giderek artan “başarısız pas” trafiğindeki artışın olması. Buna ilave edilebilecek bir başka görüntü de, tek top oynama alışkanlığından uzaklaşarak, lüzumsuz top tutma alışkanlığına doğru bir kayma var. Son birkaç haftaya kadar, takımın en önemli özelliklerinden birisi de, oyun disiplininden kopmadan oynamalarıydı. Bu maçta, bunu daha fazla htirdiler. Oyuncu performansları; Bu maçta birini, diğerlerinden daha öne çıkarabilecek bir oyuncu grubu olmadı. Birbirlerine yakın bir performansta oynadılar. Önümüzdeki maç, saha içi disiplini yüksek olan bir takımla karşılaşacaklar. O yüzden, mental ve fiziksel bir toparlanmanın hızla yapılmasında fayda var. Oyunun kaderi; Demirspor 2-0 geriye düşünce, başta Yunus ve Stambouli risk alarak oyuna girmeye başlayınca, bu oyuna girme hali, maçtaki eşitliği yakalamalarına yetti. Oyunun kaderini belirleyen iki pozisyondan birisi 17.dakikada penaltı noktasından Sinan’ın, 75.dakikada ise Belhanda’nın aynı noktadan kaçırdığı pozisyonu söyleyebilirim. Buna Belhanda’nın sebep olduğu penaltı pozisyonunu kattığımda, işler yoluna girdi diye düşündüğümüz bir maçın, yine kaybedilmiş olmasıdır. Son söz; Montella’nın da artık sabrı kalmadı. Maçlardan sonra o da isyan ettiğine dair beyanlar veriyor. Bu hafta da; “Türkiye’de maçlarda devamlılık yok. Sürekli maç bölünüyor. Maçlar başka yere gidiyor. Futbol kayboluyor. Bunu art niyetle yaptıklarını düşünmüyorum. Bunun değişmesi lazım. Sürekli itiraz, sürekli kavga, sürekli tartışma.  … " dedi. Bunun, bizim için anlamı şu; “Türkiye’de takımlar, futbol kalitesini artırarak değil, saha içi ve kenarında itiraz, kavga ve tartışarak kazanmayı tercih ediyor.” Doğru söze ne denir?