Pazar günü Demirspor, hem lidere çelme taktı hem de önemli bir puanı hanesine yazdırdı. Bunu küçümsememek lazım. Nedenine gelince; Demirspor sahasında, seyircisini de arkasına alarak yenilgisiz lige devam ederken, Fenerbahçe ise Trabzon yenilgisi, ardına Avrupa Konferans ligindeki yenilgisinin yarasını Demirspor’u yenerek sarması istiyordu. Üstelik, Cumartesi günü Galatasaray’ın Hatay mağlubiyeti, Fenerin iştahının artması için önemli bir nedendi. Öyle de oldu. Fenerbahçe çok iştahlı başladı maça. Özellikle ilk 15-20 dakika Demirspor’a önde baskıyla başlaması, Demirspor’da ciddi pas hatası yapmasına da neden oldu. Bu sezon Demirspor, ilk defa kendi yarı alanından çıkarken bu kadar zorlandı. Demirspor genelde, kendi sahasında geniş alanda top oynamayı seviyor. Fenerbahçe, önde başlattığı oyun baskısının yanında, oyunun boyutunu da 30 metrelere kadar daraltıp oynayınca, bu durum Demirspor’u fazla yordu. Bu da haliyle, uzun oynamak zorunda kalan Demirspor’da pasların kontrolünü zorlaştırırken, takımın daha fazla koşmasına neden oldu. Fenerbahçe’nin ilk yarıdaki üstünlüğü, bulduğu pozisyonları, başta Dzeko olmak üzere gole dönüştürebilseydi, Fenerbahçe lehine farklı bir maç sonucunu da görebilirdik. Atanın (Dzeko) kötü, tutanın (Eraç), iyi olduğu maçın devre arası Demirspor’a ilaç gibi geldi. İkinci yarı, daha özgüvenli bir Demirspor vardı sahada. Dakika 47’de Gravillon’un sol ayağı ile attığı sert şutun üst direkte patlayarak dışarı gitmesi, hemen sonrasında Yusuf Sarı’nın altı pasta değerlendiremediği pozisyon, Demirspor’u ikinci yarı için biraz ateşledi. Bireysel performanslar (-); Takımın hücum gücünü eksilten bir diğer neden de, bireysel performansların yetersiz kalmasıydı. En önde Niang’ın, Samet’in markajından kurtulamamasının yanında, alışkın olduğu geniş alanlara koşu yaparak topla buluşamaması, performansını olumsuz etkiledi. Buna Yusuf Erdoğan’ın kısır oyunu ile Belhanda’nın kreatif oyuncu rolünü yerine getirememesi, Fenerbahçe’nin oyununa karşılık verilememesinin önemli nedenlerinden birisi oldu. Bireysel performanslar (+); Kaleci Ertaç’ın müthiş performansı, önümüzdeki milli maçta, kaleye talebim der gibi, tribünde maçı izleyen Vincenzo Montella’ya göz kırpmasıydı. Tandemdeki Gravillon ve Semih’in, hem Dzeko paylaşımında hem de Szymanski’nin oyun kurmalarında çok iyi adam ve bölge paylaşımını iyi yapmış olmalarıydı. Bu ikiliye Yusuf Sarı’yı da eklemem lazım. İki 7 numaranın çekişmesi; Demirspor’un 7 numarası Yusuf Sarı ile Fenerbahçe’nin 7 numarası Ferdi Kadıoğlu’nun çekişmesi, belki de maçın en keyifli görüntüleriydi. Ferdi Kadıoğlu, takımı adına en kreatif oyuncuydu. Yusuf Sarı ile mücadelesi kadar, takımının hücumlarında yine sol kanadın oyun kurucusuydu. Son söz; Büyük maçların en büyük sıkıntısı, seyircinin stada ulaşması ve stadyumdan ayrılması oluyor. Önümüzdeki yerel seçimlere girecek adayların, bu soruna çözümcül proje üretmesi, şehri yönetmeye adayları yerel seçimlerde bir adım ön plana çıkaracaktır diye düşünüyorum.