Sevginin çok büyük bir güç olduğunu, zaman ilerleyince daha iyi anlamaktayız. Para, mal, güç ve otoritenin insanları mutlu etmeye yetmediğini artık görmekteyiz. Bu tür şeyler insanları daha çok bireyselleştirmiş, ayırmış, çoğu zaman da düşman etmiştir. İnsanları birbirlerine bağlayan, dayanışma ve yardımlaşmayı artıran, paylaşma ve birlikte yaşamayı öğreten tek gücün sevgi olduğunu biliyoruz. Sevginin olduğu her yerde çiçekler açar, azaldığı yerde ise kin, menfaat, kavga ve isyan çıkar. İlgisizlik, arayıp sormamak, bireysel yaşamak. Bugün en çok şikayet ettiğimiz bu konu değil midir? Sevgi dolu bir tebessümden, şefkat yüklü bir bakıştan, sıcacık bir dilden daha etkili, daha kuvvetli ne olabilir ki? Bugün insanlar çok şey elde ettiğinde sevinememekte, sevgiyi yitirdiğine üzülmektedirler. İnsanlık öldü mü be kardeşim? diye şikayet edilen hususun temelinde de yitirilen sevginin yatmakta olduğunu görüyoruz. Oysa ki, sevgi, Yaratanı sevmekle başlar. Yaratılanı sevmek ise, Yaratan’dan dolayıdır. Öyleyse herşey ve herkes sevgiye layık ve sevgiye muhtaçdır. Tabi ki sevginin en durusu, en temizi ve en uzun ömürlüsü, hiçbir menfaatin karışmadığı bir sevgi hepimizin temennisidir. Allah hepimize böyle sevgiler nasip etsin. Sağlıcakla kalın.