Adana Demirspor, Galatasaray karşısında tarihi fırsatı kaçırdı. Lider Demirspor takipçisi Galatasaray önünde puan farkını üçe çıkarması hiç de zor değildi. Montello’nun uzun süredir uygulamaya çalıştığı geriden oyunu başlatıp hızlı hücumla gol arama isteği takipçisi Galatasaray karşısında pek işe taramadı. Aslında Onyekuru biraz bencil olmasa, son vuruşu biraz daha etkili olsa daha maçın başında mavi-lacivertliler gole ulaşabilirdi. Ama Onyekuru bunu yapmıyor. Bu da takıma zarar veriyor. Demirspor forması altında Onyekuru, Emre Akbaba, Ndiaye ve Belhanda, eski Galatasaraylı olarak forma giydi. Dört oyuncu da ellerinden gelen çabayı gösterdi. Ama bu çaba yeterli olmadı galibiyet için. Aradaki puan farkını açabilirdi. Ama olmadı. Galatasaray 70-80 milyon dolarlık bir kadro. Demirspor ise ekonomik olarak bu kadar güçlü değil. Kadroda şampiyonalar ligi deneyimli oyuncusu pek yok. Dünya starı bu yıl yok. Ama bu kadro birlik, beraberlik ve başarıya açlığıyla zirveyi hak ederek sahiplendi. Daha da iyi yerlerde olacaktır. Ama birlik ve beraberliğin her daim devam etmesi gerekiyor. Galatasaray, Demirspor ceza sahasında 46 kez topla buluştu. Bunlardan   Ancak 3-4 tanesi isabet aldı. Ama gol çıkmadı. Demirspor oyunun son bölümlerinde daha etkili oynadı ama meşin yuvarlak filelerle buluşturamayınca karşılaşma golsüz kapandı.  Burada sahada büyük bir mücadele örneği gösterdi her iki takım oyuncuları da. Asıl mücadele, asıl özveri ve muhteşemlik taraftardaydı. Yaklaşık 30 bin taraftar tribünleri hınca hıç doldurdu ve Demirspor’un başarısı için tüm güçleriyle tezahürat yaptı. Bu görülmeye değerdi. Demirspor’un harika bir taraftar potansiyeli var. Her takıma nasip olmaz bu potansiyel. Futbol seyirciyle güzel. Taraftardı maç maç değildir. Ama şu bir gerçek ki; tribünlerde 500-1000 taraftara oynayan kulüpler var Süper ligde. Sahi bu kulüpler niye var? Bence Demirspor Süper lige örnek alınmalı.