Umarsız şakaların ya da zorbalığın geldiği son nokta.. Çocukları önce okuldan, sonra hayattan koparan daha küçük yaşlarda yapılan zorbalığın önü nasıl alınır? Daha ne olması bekleniyor? Ebeveynler bu konuda ne yapabilirler acaba?  “Bizim üstümüze düşen, yapabileceğimiz ne var? “Evde neler yapmalıyız, çocuklarımızla nasıl konuşmalıyız?” diye sorguluyorlardır eminim.. Yoksa suçu, “ ne biçim yetiştiriyorlar çocukları” deyip diğer anne-babalara atıp sıyrılmak bence yeterli değil.. Ya da “Amaan çocuk işte, küçük..yapar, ne olacak sanki..” deyip yanlış yerde kullanılan sınırsız bir hoşgörü ile de çözemeyiz.. Tabi hata yapacaklar, tabi ki henüz bilmiyor olabilirler doğruyu, yanlışı..  Daa nasıl öğrenecekler doğrusunu? Kim öğretecek mesela?  Anne-babalar bunun neresinde olacaklar? Okul bunun neresinde olacak? Saygısız ve ahlaksız insanı (yetişkini) pek sevmiyoruz madem, çocukları nasıl saygılı, dürüst ve düzgün ahlaklı yetiştireceğiz… Sıra sizin evladınıza gelmeden (Allah korusun ) bir şeyler yapılabilir mi?  -Zorbalığa uğrayan değil de zorbalığı yapan çocukların ebeveynlerine daha büyük iş düşüyor.. -“Benim çocuğum yapmaz” sakın demeyin.. -Evdeki çocukla, okuldaki çocuğun bambaşka davranışlar sergileyebileceğini tüm eğitimciler bilir.. Bunu ebeveynlerin de bilmesi ve kabul etmesi çok önemli..Çok çok çok önemli..  -Lütfen çocuklarınızın her türlü yanlış davranışı yapabileceğini (böyle bir ihtimali) kabul edin.. E işte dedik ya “çocuktur, yapmış” Yalan söyleyebilir, küfürlü konuşabilir, şiddet uygulayabilir, zorbalık yapabilir..  Öğretmeni “yapmış” diyorsa yapmıştır..  Neden yapmış olabilir? Bu konuşulup anlaşılmaya çalışılır? Varsa yanlış anlaşılma, çözülür.. ( Akran zorbalığının nedenleri ayrı bir yazı konusudur. Buraya sığmaz) “Özgürlük” ve “özgüvenli” adı altında kural tanımayan ve sınırlarını bilmeyen, saygısız çocuk yetişmek marifet olmasa gerek..  Maalesef büyük cahillik.  Bu yüzyılın cahillik tanımı farklı biliyorsunuz.. “Okuma yazma bilmeyen değil, öğrenmeyen, öğrendiği yanlışlardan vazgeçmeyeler, ve yeniden öğrenmeyeler günümüzün cahilleri..”( Alvin Tofler söylemiş) “Cehalet ayıp değil, öğrenmemek ayıp” deyip  “Her şey insan için,herkes hata yapabilir” deyip “Sana (veya çocuğuna)yapılmasını istemediğin şeyi, sen de başkasına (veya çocuğuna) yapma, yaptırma deyip, Hep beraber düşünüyor ve elimizi taşın altına koyuyoruz çocuklarımız için..  “Akran nezaketini” öğretiyoruz…