Merhaba M.ÖMER ÜNEY adlı köşe yazarımıza köşe yazısı giremiyoruz.. Daha önce de bir yazarımızda böyle bir sorun olmuştu.. Bir şekilde yazı karakterini değiştirerek girdik.. Ancak bu kez başka yazarımızda aynı sorun yaşıyoruz. Yazı karakteri her türlü değiştirdiğimiz halde giremiyoruz.. Örnek olarak köşe yazısı atıyorum M.ÖMER ÜNEY adlı köşe yazarı.. Deneme amaçlı aşağıdaki yazıyı girmenizi rica ediyorum.. Kolay gelsin.. --- YEREL GAZETELER VE ÖNEMİ… Cuma günü güzel anlara tanıklık ettik. İmtiyaz Sahibi Engin Kanber başta olmak üzere işini hakkıyla yapmaya çalışan tüm kadrosunu sevdiğim, Adanalıların haber alma hakkını gözetmekten gayrı çok da dertleri olmayan Çukurova Press Gazetesi’nin 26. Yayın yılını kutladık. Seyhan Oteli’ni dolduranların yüzlerindeki gülümseme gazete yönetimine ve emekçilerine olan sevgiyi yansıtıyordu. Uzun yıllar Yeni Adana Gazetesi’nin her kademesinde çalıştıktan sonra haftada bir de olsa yazı yazdığım bir gazetenin Adana kamuoyunda sevilip sayılması benim için de büyük önem taşıyor elbette… Nice yayın yılları diliyorum. * Bu girizgahtan sonra yerel gazetelerin önemine değinmeden geçmemek gerekiyor tabii ki! Ulusala taşınan her olay, her haber, kişi ya da kuruluşların yolunun yerelden geçtiğini unutmamak gerekiyor. İyisi de böyle kötüsü de böyle… İyi şeyler olunca teşekkür edilmeyen ama kötüsü görülünce bir hışımla aranan olur yerel gazeteler, gazeteciler. Yıllarca bunu en derinden yaşamış kişi olarak söylüyorum. Gazetecilik zor zenaat. Hele bu devirde yazı yazmak, sırtını hiçbir yere dayamadan sadece gazetecilik yapmak ve bu meslekten geçimini idame ettirmeye çalışmak her babayiğidin harcı değil. Ekonomik zorlukların en çok vurduğu yerel gazeteler oluyor her dönemde. Resmi ilan gelirleri de olmasa bugün Türkiye’de günlük olarak yayın yapacak bir tek yerel gazete bulamazsınız. Zaten söz konusu bu gelirler de aylık personel masrafı, baskı vs. masraflara ancak yetiyor. Patronları takdir etmek gerekiyor. Tüm zorluklara karşın gazeteyi her gün ama her gün okurla buluşturmanın derdiyle dertleniyor. Çalışanların durumunu tek tek anlatmak istemiyorum. Çünkü gerçekler kalbimi acıtıyor. Bu gerçekleri dibine kadar yaşayan biriyim. Aynı gün milyon dolarlık insanların, şirketlerin, bir garibanın, evsiz barksız bir ailenin hakkını savunan ancak akşam evine tek bir ekmek götüremeyecek duruma düşen gazetecilerin varlığından haberdar olmak zorundasınız. Hiç kimse gazetelerin, gazetecilerin artık bir öneminin kalmadığını anlatmasın. Dünya döndükçe su içmek, yemek yemek nasıl devam edecekse yazmak, çizmek, okumak, eleştirmek, fikir üretmek, tartışmak da süreçteki yerini alacak. İster internet medyası olsun, ister sesli veya görüntülü haber olsun hep önemini koruyacak ve bu mecralarda çalışacak gazeteciler, fikir işçileri olacak, olmaya devam edecek. Gazetelerin, dergilerin dijital medyaya yenik düşeceğini de sanmıyorum. Her gün o basılı gazeteyi eline alıp okumaktan zevk duyan insanlar hep var olacak. Biliyorum; genelleme yapmadan söylüyorum ama günümüz Türkiye’sinin medyasında çürümüşlük var, yandaşlık var, kirli ilişkiler var… Bu girdapta en masumların da yerel gazeteler ve gazeteciler olduğunu kaydetmeden geçmeyeceğim. Bu nedenle başta ekonomik olmak üzere tüm zorluklara rağmen, dürüst, güvenilir, özü sözü bir, haberi kutsal, yorumu hür görmeye devam eden, memleketinin, insanının haber alma hakkını, hukukunu gözeten gazetecilere her dönem ihtiyaç olacak. Bugün olduğu gibi her zaman olacak. Gazeteler de gazeteciler de hep var olacak… Topluma düşen de yukarıda yazmaya çalıştığım karşılaştırmalar eşliğinde kime, nasıl, neye göre sahip çıkacağını irdelemek olmalıdır… İyi haftalar olsun…