Biri yer biri bakar kıyamet ondan kopar… Gelir eşitsizliğinin ortaya çıkaracağı sorunları en iyi anlatan deyimimiz bu galiba… Bizim gibi kuralsız, ilkel kapitalist ülkelerde gelir dağılımındaki uçurum sürekli büyür. Toplumun geniş kesimleri sürekli yoksullaştıkça bir avuç kesim de zenginliklerine zenginlik katar. Genellikle zenginleşmenin kaynağı gayri meşrudur, harcadıkları para ‘kara’dır. İktidarlar bir yandan kaynağı belirsiz zenginlikleri desteklerken diğer yandan da gittikçe yoksullaşan kesimleri ellerinde ve yönetimleri altında tutmak için tahıl ve bakliyat yardımıyla kandırırlar. Diğer yandan da dincilik ve hamasi milliyetçilik pompalanır, yoksullar Allah ve vatanseverlikle kandırılır. Elinde avucunda hiçbir şey olmayan insanlar bir bakmışsın seni sömürenleri ve sınırsız yoksullaştıranları cansiperane savunurlar, kraldan fazla kralcı olurlar. Ülkemizde asgari ücret 11 bin 400 lira. En düşük emekli maaşı ise 7 bin 500 lira. Ki emeklilerin büyük çoğunluğu bu parayla geçinmeye çalışıyor. Ekmeğin 7 buçuk lira, evden çarşına inmenin 20 lira olduğu ülkemizin diğer gündemine baktığınızda rakamları algılayamıyorsunuz. Günde 750 bin lira harcadığını söyleyen görünürdeki esnaf ya da sosyetik deyimle sosyal medya fenomeni, parasını çoğaltmak için bir bankanın şube müdürüne elden 13 milyon 900 bin ABD Doları veren eski futbolcu… Hepimiz aynı ülkede yaşıyoruz. Ayda 11 bin 400 liraya çalışan bir asgari ücretli, hiç yemeden 3 aylık kazancıyla alabileceği telefonda sosyal medyaya giriyor ve her gün 750 bin lira harcamak zorunda olan hemşerisini izliyor. Hem de hayranlıkla. Yetmiyor 7 bin 500 lira emekli maaşı alan amcam da parası katlansın diye belki de kefilsiz senetsiz 13 milyon 900 bin doları elden veren futbolcuyu avuçları patlayıncaya kadar alkışlıyor. Bunca çarpıklığın yaşandığı toplumda çürüme başlıyor ve tüm bünyeyi sarıyor. Her gün kadınlar öldürülüyor, çocuklara din öğrensin diye gönderilen kurslarda tecavüz ediliyor, sokakların kuytu köşelerinde uyuşturucu ticareti yapılıyor. Rakamları algılayamayın insanlar israf edilenleri görüp, kendi kazandıklarıyla karşılaştırdıklarında işin içinden çıkamıyor ve bu kafa karışıklığı ile değerlerini yitiriyor. Bundan da en çok yönetenler memnun oluyor, çünkü değeri düşen insanları satın almak daha kolay oluyor. Kitleleri yönetmek için nur-nimet olan bu toplumsal ortam insanlarımızın geleceğini çöp ediyor. 50 metre arayla yaşanılan farklı hayatlar sanki binlerce ışık yılı uzaktaymış hisse verse de ekranı ikiye bölünmüş monitör gibi karşımızda duruyor. Asıl kutuplaşmamız gereken yerin burası olduğunun bilincine varmadıkça, bizi etnik, dinsel ya da mezhepsel bölüp yönetmeye çalışanların oyuncağı olmaya devam ediyoruz. Kaybedecek hiçbir şeyimiz yok ama zincirlerimizin farkında değiliz…