Biricik sevgilim…Söyle senden başka…Kimim var benim… Adanaspor sevgisi çocukluğumdan bu yana içime öyle bir işlemiş ki…Turuncu renklere öylesine sevdalanmışım ki… Tabii bu sevginin kökeninde geçmişte ki başarılar yatar. Demirspor ile olan rekabet yatar. İtalyan devi İnter’i Adana’ya getirmek yatar. Kasımpaşa ile oynadığımız final maçına Ankara’ya akın eden 15.000 Turbey yatar… Geçen hafta sonu uzun süredir izlemediğim ‘’sevgilimle buluşayım, hasret gidereyim’’ dedim ve Pendik maçına gittim. Tribünlerde 50-100 kişi…Basın tribününde benden başka 3-5 meslektaşım…Maçı anlatmaya spiker bile gelmemiş, Ankara’dan ekrandan anlatıyor…500 emniyet ve güvenlik görevlisi…Nerede benim hayallerim, nerede benim yaşadığım atmosferler…Neden bu hallere geldik? Neden her sene can çekişen takım durumuna düşürüldük? Bayram Başkanıma soruyorum ve cevap bekliyorum, neden buralardayız? Oysa sahada ışık gördüm…Bütçesi bizden 3-4 kat fazla Pendikspor’a sahayı dar eden mücadele gördüm…Kaliteleri yüksek olmasa bile, sahaya yüreklerini koyan oyuncu grubu gördüm… Kenarda dik duran, rakibini iyi analiz etmiş Önder hocayı gördüm…Takımıma inanmış, gelmiş bir şeyleri düzeltmeye çalışan bir Teknik adam profili gördüm… Neden bu haldeyiz Bayram Başkan’ım? Bu kadar emek ve para harcıyorsun, boşa gidiyor… Biraz işin içine futbol aklı katsan… Biraz bu ligin hakkını verebilecek oyuncular takviye etsen… Biraz taraftarlara barış çubuğu uzatsan… Canım Adanaspor’umu aile şirketi olmadan çıkarıp, eskiden olduğu gibi ‘’halkın takımı’’ yapsan… İçimden geçenleri söyledim Bayram Başkanım…Çok mu şey istiyorum?