Yaşadığımız evrende her gün farklı bir olayla karşılaşıyoruz. Bizleri üzen, sinirlerimizi bozan, hayata küstüren o kadar çok olaylar yaşanıyor ki. Bizleri canımızdan bezdiren bu kısa yolculuğumuzda boş vermeyi öğrenmediğimiz zaman yaşamımız çekilmez oluyor. Hayata gülümseyerek bakıp, affedici  olursak bu çekilmez hayatı güzelleştirebiliriz. Çünkü dünyada kısa yolculuğumuz bir gün bitecek. Bu kısa yolculuğu güzel yaşamak elimizde. Boş verip, görmemezlikten gelip, bağışlayalım. Kırıcı olmanın kimseye faydası yok, zararı var. Arkamızda güzel anılar bırakmak, iyi şekilde anılmak biraz elimizde. O halde gelin bu yazıyı okuyalım. *** İhtiyar bir hanım otobüse bindi, koltuğuna oturdu. Sonraki durakta genç, hareketli ve biraz da asabi bir kadın bindi otobüse ve yaşlı kadının yanına oturdu. Torbaları elinde çok yer kaplıyordu. İstemeden yol boyunca torbalar ihtiyar kadına çarptı. Canı yanan ihtiyarın sessiz kaldığını görünce genç kadın, yaşlı kadına bu kadar sakin kalabilmesine şaşırdığını söyledi.  İhtiyar kadın gülümseyerek “Kaba olmaya ya da ehemmiyetsiz bir şey için münakaşaya, kalp kırmaya değer mi? Çünkü senin yanındaki yolculuğum çok kısa. Bir sonraki durakta zaten ineceğim." dedi. Bu cevap altın harflerle yazılmayı hak ediyor: ′′Bu kadar ehemmiyetsiz bir şey hakkında tartışmaya lüzum yok, çünkü beraber seyahatimiz çok kısa" Her birimiz, bu dünyadaki zamanımızın ne kadar kısa olduğunu anlamalıyız ki kavgaların, yersiz tartışmaların, kıskançlıkların, başkalarını affetmemenin, memnuniyetsizliğin ve devamlı şikâyet etmenin boş zaman ve enerji kaybı olduğunu anlayalım. Birisi kalbini mi kırdı? Sakin ol. “Yolculuk çok kısa” de. Birisi sana ihanet mi etti, korkuttu mu, aldattı mı ya da aşağıladı mı ya da sebepsiz yere hakaret mi etti? Sakin ol. Bir şey kaybetmezsin. Yolculuk çok kısa. Meslektaşlarınız sohbette beğenmediğiniz bir yorum mu yaptı? Sakin ol. Duyma dediklerini. Onu affet. Yolculuk çok kısa. Demem o ki karşımızdaki insan bize ne mesele çıkarırsa çıkarsın, beraber seyahatimizin çok kısa olduğunu hatırlayarak hareket et. Kimse bu yolculuğun süresini bilmiyor. Kimse son durağının ne zaman geleceğini de bilmiyor. Bildiğimiz tek şey, birlikte seyahatimizin çok kısa olduğu. Arkadaşlarımızın, dostlarımızın kıymetini bilelim. Hürmetkârlığın, nezaketin, affetmenin, şükretmenin, misafirperverliğin, güler yüzlü olmanın büyük bir erdem olduğunu unutmayalım ve bu bilinçle yaşayalım. Neticede birlikte seyahatimiz çok kısa! *** Ümidim odur ki bu dünyada yolculuk yaparken geçtiğimiz istasyonlarda selamlaşıp kucaklaştıklarımız, hayatına dokunduklarımız, dostluk kurduklarımız, ayrılırken arkamızdan sevgiyle el sallayanlarımız çok olur. Tebessüm et ve daima gülümse. Çünkü, YOLCULUK ÇOK KISA! (Alıntı)